ಹಕ್ಕಿಯಾಗಿ

ತಿಳಿಯಾಗಿದ್ದ
ಮನದ ಕೊಳದಲಿಣಿಕಿ
ನನ್ನನ್ನು ನಾನು
ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವವನಿದ್ದೆ...

ಎಲ್ಲಿಂದಲೋ
ಒಂದು ಕಲ್ಲು ಅಷ್ಟರಲಿ
ನೀರನಾಡಿಸಿ ಬಗ್ಗಡ
ಮಾಡಿತ್ತು!

ಅಲ್ಲಿ ಕಂಡ ನನ್ನ
ನೂರು ಮುಖಗಳು...ಅಲ್ಲ
ಮುಖವಾಡಗಳು
ತಮ್ಮೊಳಗೇ ಕಚ್ಚಾಡುತ್ತಾ
ಅಣಕಿಸುತ್ತಾ ನನ್ನ
ಹೆದರಿಸುತ್ತಾ...
ಸುತ್ತಾ...ಮುತ್ತಾ....
ಕಣ್ಣು ಮಂಜಾಯಿತು!

ಮತ್ತೆ ಕಣ್ಣು
ಬಿಟ್ಟೆ...ಶಾಂತ ಕೊಳ
ಇಣುಕಿದೆ
ಎಲ್ಲ ಮುಖವಾಡಗಳು
ನನ್ನ ಹಿಂದೆ ಎಡಬಲ ಎಲ್ಲೆಡೆ
ರಾವಣನಾಗಿಬಿಟ್ಟೆನಾ?

ಬೇಡ....ಮತ್ತೆ
ನೀರ ನಾನೇ ಕೆದಕಿದೆ
ಮುಖಗಳೆಲ್ಲಾ....ಚೆಲ್ಲಾಪಿಲ್ಲಿ
ಹಿಗ್ಗುತ್ತಾ ಕುಗ್ಗುತ್ತಾ...ಆಡುತ್ತಾ!

ಈಗ ಧೈರ್ಯ ಬಂದಿತ್ತು
ನೋಡುತ್ತಲೇ ಇದ್ದೆ....ನನ್ನನ್ನೇ
ಮುಖಗಳಾಚೆ
ಮುಖವಾಡಗಳಾಚೆ!

ಆ ಒಂದು ದಿವ್ಯ ದಿಟ್ತ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ
ಅದೊಂದು ವಿಶಾಲ ಆಗಸದ
ಪುಟ್ಟ ಚುಕ್ಕಿಯಾಗಿ
ಗುಂಪು ಬಿಟ್ಟು ಹಾರುತಿರುವ
ಹಕ್ಕಿಯಾಗಿ!!